IK heb MS. Sinds mijn tweede prednison
infuus, wat misliep zoals je hebt kunnen lezen,
is het als het ware tot me door gaan dringen.
Ook begin ik me te realiseren, dat de MS
nu in korte tijd veel van me heeft afgepakt,
zoals mijn studie, school en veel van m'n vrije tijd.
Ik was heel rustig voor mijn prednison,
en dat was blijkbaar niet goed. Ik dacht dat er
buiten moeilijk te prikken zijn, er niks fout kon gaan.
Boy i were wrong. Dit heeft me ook aan het schrikken gemaakt.
GELUKKIG - ja i got some good news too:
is mijn vriendje zo lief dat hij me goed support nu,
vandaag gaan we heerlijk Italiaans uiteten,
en dan hoop ik genoeg energie te hebben om mee
naar zijn huis te gaan voor het weekend,
dat ik lekker even tot rust kan komen, en me fijn kan voelen.
Ik heb hem gister voor het laatst gezien, maar ik begin me
steeds meer te hechten aan Maiki. We worden steeds closer,
en het voelt zo wonderfull. Ik hoop niet dat MS, dit me ooit gaat ontnemen.
Ik laat deze ziekte de vrijheid om lief te hebben,
en geliefd te worden, niet ontnemen.
Ik hou zóveel van hem.
Liefs, Jany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten