Vandaag begon de dag erg rot. Ik sliep om 7 uur pas, en mijn moeder maakte mij om half 12 plots wakker, om te vragen of ik mee naar de stad ging. Mijn gevoel zei nee, en heb dit gevolgt, ik heb even geen behoefte om eruit te gaan..Later zat ik op de bank, bij aan het komen, wakker aan het worden etc.
Na een tijdje belde Maiki plots op, had dit totaal niet verwacht. Overigens had ik hem liever niet als wel gesproken achteraf, omdat het hem weinig schijnt te doen.. Maargoed, dat zegt meer over hem dan over mij. Ik kan me uiteraard ook vergissen. Het doet er ook niet toe eerlijk gezegt.
Ik had hem gezegt hoe ik me voelde en erover dacht en dat ik al enkele dagen veel huil, en waar ik over na liep te denken om alvast veel te gaan regelen.
Na dit telefoon gesprek, schoot ik ineens weer vol, en begon te huilen.. Mijn moeder kwam binnen en troostte me. Ze had een slim idee bedacht om me haar te wassen, liggend op de hangmat, en de tuinslang aangesloten op de warme kraan. Dit hebben we dus zo gedaan.
We zouden samen boodschappen gaan doen, voor de kipkerrie die ze voor me zou maken, maar er kwam niks van omdat Levi kwam aangewandelt, we hebben wat geouwehoert, en daarna moest hij eten. Ik ben toen even gaan slapen, want was erg moe geworden. Tegen de tijd dat ie weer terug kwam, moest ik eten. Was geirriteerd over vanalles en nog wat. (Nu nogsteeds). En heb wat kipkerrie op.
Later ben ik naar buiten gegaan en in de lounge gaan zitten, naar een tijd pijnzen om het zwembad in te gaan, besloot ik het gewoon te doen, en het was heerlijk.
Normaal lopen, plezier hebben, mezelf normaal voelen..
Een ontsnapping aan de realiteit..
Morgen komt Maryjet, ik hoop dat ik niet te moe zal zijn en me enigsinds goed zal voelen..
1 opmerking:
Lieve Jany,
Ik kom je even een héle dikke vette knuffel brengen en je een hart onder de riem steken in deze moeilijke tijd.
Huil maar lekker als je daar behoefte aan hebt, dat mág, dat lucht op.
Je bent een topper hoe je met alles omgaat!!
Maar ook een mens..... en verdrietig zijn en er af en toe even geen heil meer in zien is niet meer dan logisch in deze situatie.
Weet dat er mensen aan je denken en met je meelezen en leven.
En kaarsjes voor je branden.
En je het aller- allerbeste wensen.
Nogmaals een dikke knuf ((((()))))
Liefs,
Astrid (Mythe op msweb-forum)
Een reactie posten