Kon ik maar weer vanalles zelf.. Momenteel gaat het nogsteeds allemaal achteruit. Ben vanaf Mei alleenmaar achteruit aan het gaan..
Ik kon nog op een rare manier de trap op en af,
en nu moet ik dat dus kruipend doen..
Dit kwam ineens sinds gisteren als een bom ingeslagen, en kwam erg hard aan.
Ook met tandenpoetsen moet ik op mijn rollator gaan zitten, en kan dit nietmeer leunend op de wasbak doen..
Ik zou zo graag zelf weer goed kunnen lopen, en lekker eens een rondje kunnen gaan wandelen, of lekker alleen de stad in, even gedachtes op 0 zetten, maar helaas..
Ik zit aan huis gekluisterd en ben continue afhankelijk van iets of iemand..
Wél heb ik Maiki afgelope donderdag weer eindelijk na langer dan een maand gezien,
en hij heeft met mijn ouders gepraat.
Ik ben erg blij dat we elkaar kunnen zien nu,
en niet met scheve blikken naar elkaar toe van mijn ouders kant.
Toch blijft het erg gecompliceert, omdat we erg veel van elkaar houden...
''life is complicated, but with you.. i feel safe''
Geen opmerkingen:
Een reactie posten