Ja, het is zo tering makkelijk al je problemen bij een ander te zoeken dan bij jezelf.
Waarom ook fucking niet? Een beetje alleen maar aan jezelf denken, simpel.
Maar zodra er iets mis is met jezelf, gooi het maar bij een ander neer.
Look at you, you think you got it so damn hard.

Ik kan er dus geen fucking greintje begrip voor opbrengen, nee.
Ik ben iemand die meeleeft, en meevoelt met een ander. Vooral nu ja, terwijl ik zelf in een teringtijd zit waar je U tegen zegt.
Het is 10 voor 5, en heb nogsteeds niet geslapen, ook niet in de middag nee.

Eten? Schij maar uit, lukt ook amper. Vandaag 5 happen eten op, en vol zat ik.
Stress, stress, stress. Ben een grote bonk stress en frustratie.
Hoevaak ik me rollator of rolstoel al wel niet in gedachte een flinke gooi heb gegeven.

Of, gewoon een klote raam doorslaan, of de spiegel kapot willen slaan, ja heerlijk lijkt het me.
Maargoed, ik moet realistisch blijven en shit.

''Het komt allemaal wel goed'' En wat is jouw definitie van goed? Juist.
Niemand kan mij zeggen of het goed komt.

Ook jij niet.
Ik word gestoord van de pijn, hoofdpijn, misselijkheid, stress, en ga zo maar door. Ik word er hondsberoerd van als ik aan me verjaardag denk die eraan komt. HEB ER GEEN ZIN IN!