Veel pijn

Gisteren avond ben ik met me vriendje, Maiki
lekker naar de Italiaan geweest. Het eten was heerlijk,
het was alleen jammer dat ik op een gegeven moment
zoveel pijn kreeg, er nieteens meer van kon eten.
Dus we zijn naar huis gegaan na het eten, en ben direct
naar bedje gekropen. Hij heeft nog even met mijn ouders
gekletst, en is toen bij me komen liggen. We hebben
lekker liggen knuffelen, kroelen en praten over onze gevoelens.
Ik werd wel wat emotioneel, omdat ik het nu gewoon pas begin te beseffen
maar ook omdat ik me zo ellendig voel door de pijn.
Want zoals de titel al zegt, ik heb veel pijn.
Normaal vind ik het heeeeerlijk als ik lekker op mijn ruggetje word gekriebelt,
maar kon dat nu nieteens hebben, zelfs dat deed teveel pijn.
Ik zit helemaal onder de huid-blaasjes, ook in mijn gezicht.

Ik heb gelukkig wel maagtabletten gehad, en druppels om mijn ogen
te verzachten. Maargoed, de maagtabletten heb ik nog geen baat bij gehad,
ik loop nogsteeds krom van de pijn. Heb een hele rare en enge pijn
in mijn buik, ribben en mijn lever (?).

Vandaag heb ik niet veel bijzonders gedaan, ik heb heelveel op bed gelegen,
geslapen. Rond 'n uur of 3 kwam ik uit bed, want mijn vriend moest weer weg
helaas, dus ik heb toen de tafel voor hem gedekt, zodat hij wat kon eten
voordat hij weg ging. I miss him allready haha.

Morgen zijn we 10 maandjes samen,
maar helaas kunnen we dan niet bij elkaar zijn.

Liefs, Jany

Emotioneel.

Ja.. het begint tot me door te dringen.
IK heb MS. Sinds mijn tweede prednison
infuus, wat misliep zoals je hebt kunnen lezen,
is het als het ware tot me door gaan dringen.
Ook begin ik me te realiseren, dat de MS
nu in korte tijd veel van me heeft afgepakt,
zoals mijn studie, school en veel van m'n vrije tijd.

Ik was heel rustig voor mijn prednison,
en dat was blijkbaar niet goed. Ik dacht dat er
buiten moeilijk te prikken zijn, er niks fout kon gaan.
Boy i were wrong. Dit heeft me ook aan het schrikken gemaakt.

GELUKKIG - ja i got some good news too:
is mijn vriendje zo lief dat hij me goed support nu,
vandaag gaan we heerlijk Italiaans uiteten,
en dan hoop ik genoeg energie te hebben om mee
naar zijn huis te gaan voor het weekend,
dat ik lekker even tot rust kan komen, en me fijn kan voelen.
Ik heb hem gister voor het laatst gezien, maar ik begin me
steeds meer te hechten aan Maiki. We worden steeds closer,
en het voelt zo wonderfull. Ik hoop niet dat MS, dit me ooit gaat ontnemen.

Ik laat deze ziekte de vrijheid om lief te hebben,
en geliefd te worden, niet ontnemen.
Ik hou zóveel van hem.

Liefs, Jany

Laatste prednison kuur gehad.

Nou, de laatste prednison kuur
zit er eindelijk op. Het was weer geen pretje.

Ivm gisteren moest ik opnieuw geprikt worden,
na de eerste poging in m'n hand, die niet lukte,
wil ze het toch nog even 2x doen, wat ook niet lukte.
Dus daar heb ik nu pijn, omdat ze niet wilde luisteren.
Vervolgens wil ze ook niet luisteren dat me andere
arm niet geprikt kon worden, lukte dus ook niet.
(Goh, naar patiënten luisteren is moeilijk hé?)

Toch maar waar ze normaal bloedprikken het infuus
gekregen. (Had ik ze ook wel kunnen vertellen ja.)

Vervolgens voelde ik weer 'n rare pijn in me arm opkomen,
ontdanks het infuus op 80 stond met de snelheid.
Dus ik druk op de alarmknop, omdat ik hem langzamer wilde,
en wat doet meneer? Lekker eigenwijs natuurlijk,
net als mevrouw die niet luisterde met prikken.
Hij zet em niet lager, nee hij zet em lekker op 100,
zodat het ''sneller'' ging. Ben ik lekker mee,
ik zit er al niet voor me plezier, maken ze het je er nog niet
makkelijker op ook door niet te luisteren.
Dat was GELUKKIG me laatste prednison-zakje.
Nu maar hopen dat het lang duurt voor de volgende.


Liefs, Jany

Dag 2 Prednison, ging niet zo goed.

Hallo allemaal,
vandaag was mijn 2e dag prednison,
en het ging in het begin allemaal goed.
Mijn nichtje en ik hadden plezier en lol
met wat foto's maken.
Dus hier de foto's:

''Zogenaamd'' zielig met mijn infuusje haha.

Bellen met mama.

Mijn nichtje aan het ''meelurken'' :haha:

De prednison deed zijn hyperactieve werking weer haha.

Me lieve nichtje en ik.

Later toen de prednison klaar was,
moest ik nog even spoelen voor de restjes
zodat alles erin zou zitten, maar dit ging na
een paar minuutjes fout, het begon ineens pijn
te doen en te branden, en kreeg een hele
bult op mijn pols.
Dus ik heb op de alarm-knop gedrukt
en gelukkig kwam de zuster meteen.
Ik vertelde wat er aan de hand was, en ze bleef
kalm en heel lief voor me, en zei dat ze het rustig zou
verwijderen. Zo gezegd, zo gedaan, ze verwijderde
het infuus rustig, probeerde me zo kalm
mogelijk te houden en bleef heel lief.
Vond het fijn dat ze zo lief bleef.

Nu doet het allemaal nogsteeds pijn,
maar hoop dat dit snel weggaat.
Morgen de laatste kuur, hoop dat dit zonder probleempjes verloopt.

Liefs, Jany.

Slechte diagnose..

Hallo allemaal,
ik heb langs nietsmeer gepost
omdat ik het nogal druk heb gehad.
En je zult je nu wel afvragen waarom
ik ineens nederlands typ,
maar daar is een lang verhaal voor nodig.

Ik heb sinds dinsdag 21 oktober,
de diagnose ´´MS´´ gekregen.
Dus dat was even schrikken.
Nu wil ik mijn blog gebruiken
om van mij af te schrijven,
en nietmeer als ''hobby''.
Naja, dat natuurlijk ook,
het is en blijft fijn om van je
af te kunnen schrijven.

Ik heb heelveel ziekenhuis
bezoeken gehad de afgelopen
3 weken lang ziekenhuis in-
ziekenhuis uit - werd er niet
goed van, zo vervelend!

Ik heb vandaag een prednison
infuus gehad, krijg 3 dagen 1000mg
dus is niet misselijk haha.
Maar ik blijf positief,
heb nu ook nog weinig
klachten van de prednison dus ben blij!!

Ik hou jullie op de hoogte,
Liefs, Jany.